Bedtijd monsters
HOE GA JE OM MET ANGSTEN ROND BEDTIJD?
Vraagt jouw peuter om op zoek te gaan naar monsters? Word je geroepen, omdat je kleintje enge schaduwen ziet, en zijn fantasie op hol laat slaan door geluiden van buiten?
Is het je wel eens opgevallen dat de monsters er alleen zijn als je er niet bent. Ga je mee op zoek, zijn ze ‘poef’, nergens meer te vinden.
Bedtijd kan voor een peuter best spannend zijn. Overdag is er veel contact en verbinding met liefhebbende verzorgers, en ’s nachts is je kleintje zo’n 10-12 uur alleen.
En dan kan het gebeuren dat bedtijd zelf in een monster verandert.
Als een kind weet dat hij een tijd lang alleen is (zich alleen voelt), gaan er intern alarmbellen af. Op dat moment begrijpen ze niet wat er aan de hand is, en waar het gevoel vandaan komt.
In plaats van dat ze beseffen dat ze ons missen, komt de angst als een monster onder het bed tevoorschijn.
Je hebt misschien al wel eens adviezen gehoord als: “Maak een ‘anti-monster spray ’, en spray met je kind alle monsters weg”, of “Maak van het monster een gek monster, door het een rare stem te geven of een mal brilletje op te zetten”.
Misschien probeer je vanuit je ratio duidelijk te maken (tot in den treure) dat monsters niet bestaan.
Werkt dit voor jullie? Waarschijnlijk niet.
Want waar je nu aan voorbij gaat, is dat het niet om de daadwerkelijke monsters gaat, maar om de verbinding die je kleintje (niet) voelt met jou. Het gaat om de scheiding. En als de scheiding het probleem is, dan is nabijheid de oplossing.
Dat kan door letterlijk bij je kleintje te blijven. Maar vaak vinden ouders dit (op de lange termijn) geen fijne oplossing. En dan nog, je gaat op een bepaald moment weg. (Tenzij je samen slaapt natuurlijk, maar dan heb je waarschijnlijk ook een stuk minder last van de monsters.)
Wat zijn andere oplossingen, om de emotionele afstand tussen jouw en je kleintje te verkleinen?
De volgende 3 technieken, beschreven door dr. Deborah MacNamara kunnen je helpen:
Neem leiding in het verbinden met je kleintje.
Je kleintje maakt het ons niet moeilijk in de avond, maar je kleintje heeft het moeilijk. Dat komt doordat ze kind zijn, hun brein nog niet volledig ontwikkeld is, en de angst voor alleen zijn.
Besef je dat je je kleintje niet kunt dwingen te gaan slapen, maar je kunt wel een warme, liefdevolle omgeving scheppen om naar Dromenland te gaan.
Als je kleintje zich meer verbonden met je voelt, worden de monsters een stuk minder eng.
Maak de afstand kleiner gedurende de nacht
En dat hoeft dus niet letterlijk te zijn (mag wel, als dat bij jullie past en als een goede oplossing voelt).
Leg niet de focus op de afstand, maar juist op de nabijheid. Op de verbinding die er tussen jullie is.
Als je je kleintje weltrusten zegt, en het afscheid nemen lastig is, zijn er veel dingen die we kunnen doen om de afstand te verkleinen.
– Vertel dat je over 10 minuten weer terug komt voor een kus. Als kind is het makkelijker om te focussen op het moment dat je weer terug komt, dan dat je weg gaat.
– Geef een dekentje/kledingstuk/knuffeltje dat naar jou ruikt;
– Stop haar kussen vol met knuffels van jou;
– Geef een lipstick kusje op het handje.
– Vertel de volgende dag dat je hem lekker hebt ingestopt terwijl hij sliep;
– Maak een onzichtbaar touw vast van hun bed naar die van jou.
Welke manier je ook kiest, de boodschap is dat er altijd een verbinding is tussen je kleintje en jou, en dat jij dat niet vergeet.
Luister uitgebreid naar hun verhalen
Maak ’s avonds tijd (dus ook ruimte in je hoofd) om je kleintje naar bed te brengen. Om de dag af te sluiten. De gesprekken in bed kunnen dan magisch zijn.
Hoe beter we luisteren (écht luisteren), hoe minder ze het nodig hebben deze verhalen te vertellen.
In plaats van gevoelens van frustratie (want je hebt nog zo veel te doen…), kan het helpend zijn om deze tijd juist te koesteren.
Want hoe mooi is het, dat je kleintje naar jou toe komt voor vertrouwen, steun en liefde?
Het geheim van bedtijd is je kleintje helpen te laten zien dat het niet hun taak is om ons vast te houden, maar te voelen dat het een zekerheid is dat we ze niet alleen laten. Als ze dit weten, geloven en voelen, kunnen ze beter de rust vinden en naar Dromenland vertrekken.
