Liefdevol naar dromenland
Liefdevol en zonder huilen
Bedtijdbattles, ‘s avonds uren lang in de weer of ‘s nachts nog net zo vaak wakker als toen je een newborn thuis had?
Je had zo gehoopt dat het slapen van je kindje makkelijker zou zijn als de babytijd voorbij was. Helaas verdwijnen de slaapuitdagingen niet als sneeuw voor de zon. Het lijkt alleen maar erger te worden.
Je doet zo je best om alle ballen hoog te houden. En voor de buitenwereld lijkt het nog wel wat. Maar wat zij niet weten, is dat je zodra je thuis komt van je werk, op eieren loopt. Want jij bent moe, je partner is moe, en je peuter, die de avonden doorhaalt alsof het een tiener is, is ook hartstikke moe!
Steeds vaker voel je dat er wat moet veranderen. Omdat het kaartenhuis begint te wankelen. Laatst heb je ontzettend naar je peuter staan schreeuwen, wat uitmondde in een huilpartij. Waar jij aan mee deed, want dit is toch niet hoe je zou willen reageren?! Waarom lukt het dan niet om het te veranderen?
Ergens van binnen weet je dat jouw kind het niet express doet. Maar het gevoel van onmacht groeit met de dag, en daardoor sta je op ontploffen.
Voel je je gelijk enorm schuldig en een waardeloze moeder…
Dit is echt totaal niet hoe jij het ouderschap had verwacht.
Herken je dit?
- Je bent moe, zoooo moeeeee. Soms lijkt het wel alsof je nog een newborn in huis hebt. Jouw peuter wordt namelijk meerdere keren per nacht wakker, en hoera, jij dus ook! Het zou toch beter worden?? Misschien als je kind het huis uit gaat?
- Na een dag hard werken en/of verzorgen ben je toe aan een paar uurtjes voor jezelf. Om weer op te kunnen laden voor de volgende dag. Maar in plaats van opladen, loop je 364 keer de trap op en af, om je kind steeds opnieuw te overtuigen dat het tijd is om te gaan slapen.
Denk je eindelijk dat het klaar is voor vanavond, hoor je die ellendige trap weer kraken… aaaargh! - Je voelt je schuldig. Want je geniet totaal niet van het ouderschap. Je merkt dat je niks kunt hebben, snauwt naar je kinderen en je lief. Oooh, wat wil je graag je plezier weer terug, maar hoe…?
- Na het eten plof je op de bank. Je weet dat het bedtijd is voor je kleine draak, maar hij is eindelijk lekker aan het spelen. En je weet dat de drama begint zodra je jouw kont van de bank af haalt. Je kijkt je partner veelbetekenend aan. Hoopt dat hij/zij zich vrijwillig aanbiedt om de avondshift op zich te nemen. Maar die hint wordt niet opgepikt… Helaas.
Wat nu?
Als dit zo door gaat weet je niet wat je moet doen. Je gaat met steeds minder zin naar huis, naar je gezin. Want je weet wat je daar te wachten staat…
Op je werk maak je domme fouten van de vermoeidheid. Je collega’s waren eerder nog wel begripvol, maar dat wordt ook met de week minder.
Van de leidster van de peuterspeelzaal krijg je de vraag of je kindje wel lekker in zijn vel zit. Je hoort over woedeuitbarstingen, huilbuien en het afscheid gaat steeds lastiger.
De spanning tussen jou en je partner lopen ook steeds hoger op. Jullie hebben elkaar al weken (wat zeg ik, maanden!) niet meer zwoel in de ogen aangekeken. Van de week opperde hij dat jullie de peuter maar gewoon moeten laten brullen, om te laten zien wie er de baas is….
Dat wat jullie nooit zouden doen!
Hij ziet dat je kapot gaat van vermoeidheid, en hij wil dat er gewoon zo snel mogelijk weer rust komt. Dit komt steeds meer tussen jullie in te staan, en je voelt dat je steeds verder van hem verwijdert raakt…
Gelukkig kan het ook anders!
Laat mij jou helpen om een einde te maken aan de strijd rondom bedtijd. Zodat jij je avond weer terug hebt, je weer kunt genieten van de verwonderde blik van je peuter (en van de boevenstreken, want hej, het blijft wel een peuter 😉 )
Weet je niet goed welke vorm van hulp je nodig hebt? Of heb je een andere vraag over mijn aanbod, de manier waarop ik werk of mij?
Kom dan een (digitaal) kopje koffie drinken!
Een gesprek van max 15 minuten, waar ik luister naar je verhaal, en ik bekijk òf ik je kan helpen (vast wel) en welke vorm jullie dan het beste past 🖤
Volg mij op instagram!
